- 11 april 2020 -

13 + 29 (°) Stille zaterdag

Bijna een week geleden vertelde ik hier dat ik een poging had gedaan om zelf kaas te maken. Twee zachte ‘platte’ kaasjes hebben in de voorbije week ’s middags op de boterham reeds voor een tongstrelende ervaring gezorgd met wat peper en komkommer. Lekker fris bij dit zomers lenteweer.

Gisterenavond versneden we een eerste crottin, die ondertussen dus een week mocht rijpen. Probeersel geslaagd. Voor herhaling vatbaar. De tweede crottin laten we nog wat langer rusten. We zien wel…
Smullend van dat kaasje vertelt mijn lief nog dat kleinzoon J. van zichzelf zegt dat hij soms klinkt als een balkende ezel… omdat zijn stem begint door te schieten. Ja, die overgang van jongen naar man, het doet wat met een mens.

Lieven Van Vaerenbergh, die op mijn boekvoorstelling op 16 november in Gent – nog in onverdachte tijden – mee voor een mooie voorstelling heeft gezorgd, heeft gisteren opgetreden in Mol. Het was niet voor het eerst, hij heeft dat de voorbije dagen – samen met broer Walter – al op een aantal plaatsen gedaan in het Molse. Gisteren was het letterlijk op de parking, aan de zijgevel van Woon- en Zorgcentrum Ten Hove in Mol. Binnen de kortste keren zaten alle bewoners in de zon op hun terras. Papa en mama die in de aanleunende serviceflats wonen, wandelden naar buiten om ‘op veilige afstand’ mee te luisteren. Een drumstel, een accordeon, twee zangstemmen en een half uur muziek. Op een reeds zonnige dag maakte dat de dag van vele bewoners op de campus daar nog zonniger. Wij vernamen het uit de eerste hand. Hartelijk dank Lieven en Walter!
En Annekatrien Depoorter, die mij interviewde op de boekvoorstelling, dook gisterenavond op VrtNws plots op om te vertellen hoe zij het thuis vieren van Pasen aanvoelt. Haar dochter Jitse doet ook mee. Mooie getuigenissen.

En dan de vruchten van deze dag: de vensters aan de westzijde gekuist. De vorige keer dat dit geprobeerd werd – op 4 augustus om juist te zijn – leverde mijn lief een verdimmelierde knie op. Als mantelzorger heb ik toen samen met haar goed kunnen oefenen voor deze ‘blijf in je kot’. Ook de glazen balustrade aan het terras gekuist. Coronaconfituur variant 4  gemaakt = een citrusmix van citroen, pompelmoes en appelsien. Een fietstocht met Scheldezicht en biogroenten. Lectuur, apero & co.  

Etgar Keret is een verhalenverteller. Kortverhalen zoals dat dan heet. “Mijn konijn van vaderskant” is de titel van een verhaal én de titel van het boek waarin verschillende verhalen staan. Verhalen die op een fantasievolle manier absurd lijkend en toch telkens op een geloofwaardige manier het diepmenselijke naar boven brengen.
Wat een heerlijke fantast is deze Etgar Keret dat hij erin slaagt om het schrijnende van het leven te verpakken in een meeslepende woordenschat die ons met de glimlach op de lippen doet nadenken over la condition humaine. Over oorlog en games, ouderschap en verwantschap, verjaardagen, herinneringen, liefde en zelfs over de geloofwaardigheid van schrijven.
Niet zomaar bedlectuur om bij in slaap te vallen, echt wel korte verhalen om te savoureren bij volle bewustzijn. Ik begrijp volkomen waarom de New York Times de schrijver een genie noemt.

*********

Op Stille Zaterdag is het inderdaad stil: Jezus lichaam ligt in het graf. Er is enkel de pijn van het rouwen. De ervaring van het ‘ongelooflijke’ – Jezus’ dood – hoe moet je hier als gelovige mee omgaan?
Zoals wel vaker begint het feesten de avond op voorhand. Het is op de vooravond van Pesach – Pasen – dat in Joodse gezinnen het jongste kind aan vader vraagt: waarom is deze avond anders dan alle andere avonden? Het antwoord op die vraag laat toe de grote Bijbelverhalen te vertellen zoals de schepping van de wereld en de uittocht uit de slavernij.
In de diepe duisternis van deze donkere nacht wordt dus reeds het kaarslicht ontstoken, het licht van de volgende dag breekt aan. Hoor je de klokken al luiden? De Paasklokken brengen ons straks de prille lieflijke levenskracht van piepkuikens. Ze parachuteren onze buiken vol met chocolade zoeternij. Ze luiden het einde van de winter in: de lammeren springen rond in de wei en de schapen mogen geschoren worden. Ze kondigen na winterschaarste reeds zomerse overvloed aan. Lamsvlees op de feesttafel met de eerste, verse lentegroenten. Het water loopt mij in de mond. Ik heb er alvast zin in.

(°) 13 + 29 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 29 dagen