- 25 december 2000 -

Kerst

Zoals een schuingehouden potloodpunt over de glooiingen van het Steinbachpapier slechts her en der zijn grafietgrijze spoor achterlaat wordt het landschap door de poedersneeuw wit geschetst.  De aangestampte aarde van de zandweg, de platgereden vlakke, koude vlekken versluieren eerst hun maasgrindse okerheid onder een kanten sluier, waarop de plassen van gisterse regen okerspatten achterlaat.  Dan volgt het ruw bewerkte veld, waar de bruine vlekken grond verdwijnen onder de suikeren lommer en de strogele maïsstoppels accentueren in hun naakte eenzaamheid.  Tergend langzaam vallen vlokken dwarrelend onzeker hun weg naar beneden en vertragen de secondewijzer op zijn baan door deze Kerstdag.  De eikentakken raken onder een ijskleed verstopt en langzaam palmen de sneeuwkristallen na de platgetreden paden ook de door boomtakken beschaduwde plekken in en verstoppen de grassprieten en dode bladeren een na een onder hun winterpracht.