- 12 mei 1999 -

Stuwmeer

Achter mijn ogen drukt een stuwmeer
volgedruppeld met schrijnende Kerst-sfeer
en gebeden over liefde en vrede,
wensen van goede wil en gloria’s,
terwijl jij en ik proberen een gewapende vrede vorm te geven.

Op barsten staat het stuwmeer
dat wordt gevoed door tientallen lopen:
striemende woorden uit stormachtige woordenwisselingen,
donderende stiltes van onweders bij heldere hemel,
bliksemende blikken en kwetsende scherven huisraad…

Nooit zal ik hard genoeg kunnen zwemmen
om die watervloed voor te blijven,
de dag dat de stuwdam barst.

Ik zal ten onder gaan in kolkende herinneringen
aan verpletterde tederheid en verloochende strelingen,
eensgezinde conceptie en divergerende levenswaarden,
aan najaarsstormen die de meiklokjes afknakken
daar onder de beuken in het park waar alles begon…

Nooit zal ik hard genoeg kunnen zwemmen,
om mijn hoofd boven water te houden,
de dag dat de stuwdam barst.