Van onze correspondent op de werkvloer
De eerste vier cursisten stonden al – gezellig keuvelend met een kop koffie in de hand – te wachten in het opleidingslokaal. Ik zat aan tafel m’n pc op te starten. Plots stapte er een vrouw binnen die recht op me af kwam en mij stacatto aansprak: “Hebt gij de beamer nodig?” en na mijn neen terug buiten stapte.
“Ook goeiedag” zei een van de cursisten tegen de rug van de vrouw die buiten stapte. Bleek de beamer-bedelaar een van de managers te zijn van het bedrijf waar ik met een project klantgerichte communicatie bezig ben.
Een manager dus die de eigen medewerkers niet groette. Die zich aan mij niet kenbaar maakte. Die ook geen dankjewel over had wanneer zij de beamer uit het opleidingslokaal mocht gebruiken. Weet die manager niet dat ‘leading by example’ een van de krachtigste leidinggevende instrumenten is? Is zij vergeten dat haar medewerkers eigenlijk degenen zijn die op de werkvloer de inkomsten realiseren waarmee haar loon wordt betaald? Is zij de missie van de organisatie vergeten die bolstaat van woorden als professioneel, enthousiast, coöperatief en integer?
Binnen de kortste keren werden er heel wat boeiende, messcherpe vragen gesteld over het gedrag van deze manager. Op enkele minuten tijd hoorde ik in het gesprek met de cursisten ook hoe demotiverend het gedrag van deze manager was voor haar eigen medewerkers.
En die medewerkers moest ik dus leren klantvriendelijk goedendag zeggen tegen de – externe – klanten?
Halverwege de voormiddag viel er een andere leidinggevende het lokaal binnen, zich excuserend voor het storen, met de vraag of ik de flip-over misschien kon missen, want de beamer had het begeven. De flip-over kon ik moeilijk missen, maar in m’n autokoffer stond nog wel een beamer. Autosleutels werden meegegeven en … verder met de opleiding.
De volgende ochtend vond ik in mijn mailbox een dank je wel van deze tweede manager met een digitale bloem erbij.
Over beamer gesproken. Stralen, schitteren, glimmen,… is dat geen basiscompetentie voor een manager?