- 1 juni 2023 -

Ossenbloedrood

Ossenbloedrood noemen ze mijn gevelkleur, de muren van het Sint-Baafshuis. Ossenbloed. Geen koeienbloed. Geen stierenbloed. Wel bloed van een gecastreerde stier. Op deze wereld geboren als een mannelijk dier, door menshanden ontmand, gereformeerd tot een geslachtsloos wezen, driftvrij en volgzaam. Een trekdier, een lastdier, gelijkmoedig van aard, gefabriceerd om een juk te dragen, klaar om in te spannen voor een zwaarbeladen ossenwagen. (Een wagen volgeladen met kijvende oude wijven, samenspannende oude mannen of als sijsjes zingende jonge meisjes?)

Geen koeienbloed natuurlijk. Vrouwelijk onrein bloed. Heilige horror. Komt niet al het – mannelijk bedachte – katholieke kwaad van vrouwelijke wezens? Heksen en hoeren. Slangen en serpenten. Zondige Eva’s die Adam’s manlijkheid reeds sedert De Tuin van Eden in het verderf storten. Dergelijke hellevegen horen uiteraard niet de kleur van dit gebouw te bepalen, laat staan de voordeur binnen te gaan.

In oorsprong was dit ossenbloedrood gebouw een seminarie. Er valt niet naast te kijken, wat een verzinnebeelding. Een plaats waar jonge, viriele mannen hun testosteronale potentie moesten sublimeren tot meerdere eer en glorie van de Roomse god. Mannelijke vruchtbaarheid, toekomstscheppende levenskrachten gesupprimeerd om de macht van het kerkelijk instituut te schragen. En deze religieus gecastreerde mannen moesten de wereld kond doen wat echte liefde is?

Is het niet bevrijdend dat dit seminarie hier niet meer is, dat deze muren verslodderden, dat dit kerkelijk bastion in Gents centrum verleden tijd is? Mogen wij deze ruïneuze toestand zien als een teken aan de afbladderende wand van mannelijk denken? Vangt hiermee de Gentse Exodus aan? Keert men hier en nu de rug naar Farao’s infame dwingelandij, piramideske slavernij en globalistische goddeloosheid? Gaat men op zoek – op uittocht – naar het Beloofde Land, dat land van Melk en Honing?

De Melk van genoeg eten en drinken voor iedereen. Bed, bad en brood voor iedere mens die aan onze deur klopt. Barmhartige Samaritaan voor elke m/v/x in nood – zonder Cartesiaanse lichaam-geest-opdeling – balsem voor menselijk lijden, voor kwetsbaarheid van welke aard ook.

En zoete Honing, de lust van feestvreugde, kers op de taart en gedeelde last. Want gedeelde vreugde is dubbele vreugde, gedeelde smart slechts halve smart. Geen een op zeven in armoede en geen percentje superrijken meer. Ging daar dat profetisch Bijbelverhaal niet over?

Kondigt het Sint-Baafshuis revolutie aan, emancipatie, ontketening, een nieuwe Gentse Opstand? Wat een allemachtige allegorie in ieder geval dat ossenbloedrood de muren tooit. Het bloed als verbinding met die voorbije wereld van ontmenselijking. En het rood van die vele visioenen vol vurige liefde beschreven in verhalen over Abraham, Mozes, Jesaja, Jezus,… Een liefdevol rood huis dat zijn deuren opent voor alle mensen. Een beloftevolle droom?

*****

“Ossenbloedrood” verscheen in het boek Dwaalgang.

_{© Foto’s in Dwaalgang: Yves Moerman & Anqélique De Paepe}