Mensenmassa’s en ellebogenwerk. Nooit echt mijn ding geweest. Maar af en toe mag het wat meer zijn. Macy Gray. Grande dame van de R&B was me verteld. Vrijdagavond 1 juni in mooi gezelschap, op naar Macy Gray dus, in de AB in Brussel.
Wat bleek: gezwijmel rond een microstatief. Op zoek naar houvast aan de spreekstok in haar hand. Overklast door haar achtergrondzangeresje, faalde de dame op de voorgrond in alle toonaarden. ‘Backing vocal’ die heel wat meer gewicht in de schaal wierp. Letterlijk en figuurlijk.
Goesting, passie, begeestering,… we zagen er niets van gebakken worden. Zoutloos dieet, smakeloos gedoe. Geen liefde voor het vak te zien. Zelfs geen professionaliteit te horen. Enkel hangwerk van een gedrogeerde?
De avond erna. Teksten van dichter en bijbelvertaler Huub Oosterhuis, gezongen door het koor van de Amsterdamse Studentenekklesia en het Oosterhuiskoor uit Kortrijk, in de Machariuskerk in Gent.
De goesting tot zingen straalde van de gezichten der koorleden. De passie galmde tussen de pilaren. De liefde voor het vak sprong dirigentgewijs in het rond tussen koor en publiek. De begeestering klonk op sommige momenten driehonderdvijftig-koppig.
Van muisstil tot meedeinende muren. Een avond vol goddelijke passie uit de gulle schoot van het Machariusproject.
De AB liefdevol gevloerd en achteraf keuvelend uitgeteld bij een hemelse Westmalle.