Vrede in Oost-Congo klinkt het vandaag. Een slogan even doelgericht als pakweg vrede in Syrië, Vietnam, aan Somme en Ijzer, in Hiroshima of Palestina,…
Leg de wapens neer, stop de waanzin. In alle windstreken: NOZW. Nooit Oorlog Zonder Wapens.
Als de vluchtelingenstroom groot genoeg wordt, de body bags richting het westen talrijk genoeg, de kinderlijkjes op televisie voldoende verhakkeld,… dan…
Is geen oorlog dan plots vrede?
Welke verademing adem ik uit?
Hoeveel rust deel ik met vrienden?
Hoe klinkt het sjalom met mijn buren?
Welke verdrag sluit ik met mijn collega’s?
Hoeveel kalmte stroomt er door mijn aderen?
Waar bloeit de pais en vree in mijn gemeente?
Welke kleur heeft de harmonie in mijn familie?
Hoeveel verzoening schenkt mijn favoriete café?
Welke zielenrust schep ik dagelijks op mijn bord?
Hoeveel vredigheid schuilt er achter mijn kleding?
In welke kamer van mijn huis woont de eendracht?
Hoe welig tiert de gemoedsrust op mijn werkvloer?
Welke vorm van sereniteit rijdt er mee in mijn auto?
Hoeveel bedaardheid neem ik mee naar het sportterrein?
Wat bloeit er in mijnen hof? Pax, paxer, paxst,… en niets dan pax?
Het lijk me een programma voor wel iets langer dan een week…