- 25 augustus 2015 -

De sigaar

Het is niet vrijdag de dertiende of zo. Het is de veertiende. Vrijdag veertien februari om juist te zijn. Valentijn dus. Hij heeft gereserveerd in een van de chiquere restaurants van de omgeving. Ooit is hij er nog geweest, toevallig, op uitnodiging van iemand anders. Vanavond neemt hij zijn wederhelft er mee naar toe.
Eigenlijk beschouwt hij het als een investering in hun relatie. Zij hebben immers zo weinig tijd voor mekaar. Een avondje luisteren naar elkaars verhalen. Eens lekker tafelen. Omgeven door de sfeer van klassiek klinkende behangmuziek, het discrete geluid van vorken en messen die tikken op borden, het gejaagd-afgemeten stappen van obers, de wisselende geuren die langs je neus walmen, de appetizerende aanblik van de decoratief geschikte borden die worden aangedragen, de ambergloed in de wijnglazen.
Ze krijgen een tafeltje toegewezen in de wintertuin. Alle tafeltjes zijn gereserveerd vanavond en er valt niets te kiezen. Op een warme lenteavond zou deze glazen ruimte wellicht een leuk plekje zijn, maar nu voelt het toch wat koud aan. Gelukkig blijkt even later dat men de verwarming toch nog wat hoger kan zetten. Gaandeweg raken alle tafeltjes in het restaurant volzet en wordt de sfeer warmer.
Het zicht op de tuin straalt zo’n heerlijk feeërieke atmosfeer uit die je alleen aantreft in een door nachtelijk duister omhuld park, waar op strategische plaatsen lampenschijnsel een mistig oplichtend accent legt op grillige takken en reikhalzende stammen. Her en der in de tuin een wit geschilderde metalen tuintafel of stoel. Vlakbij het raam een terras, afgeboord met een stenen balustrade van gebeeldhouwde zuiltjes en massieve stenen balken. Het terras van een herenhuis dat door de dorpelingen eertijds werd vereerd met de naam “het kasteeltje”. Voorbij de stenen afscheiding alleen maar duisternis en rust, slechts eenmaal verstoord door een leverancier die met een steekkar enkele kartonnen dozen wijn aan de achterdeur komt afzetten.
Op de tafel feestelijk linnen en sensueel gedrapeerde servetten op luxueuze borden. Voor elke dame een rode roos, mooi verpakt in een cellofaantje. Guy en Fabi, de uitbaters, adverteren niet toevallig met de slogan “het restaurant waar details hoofdzaak zijn”. Marja is feestelijk uitgedost met een lang zijden kleed, waarvan de doorlopende split tijdens het stappen de zwarte glans van haar voilen kousen onthult. Een brede, nauw-aansluitende riem begrenst het openwaaien van het kleed en accentueert haar taille. Nu zij zit valt de split weerszij haar benen wier verleidelijkheden onder het tafellaken verdwijnen. In haar blanke hals draagt een sober zwart leren riempje een edelmetalen plaatje, dat als een doek over een waslijn hangt. In de gouden doek schitteren drie diamanten. Haar aubergine lederen handtas staat rechts van haar stoel met daarin zijn portefeuille en autosleutels. Stan houdt niet van zware dingen in zijn jaszak wanneer hij zich op zijn gemak wil voelen. In de zakken van het grijs geruite jasje dat hij aanheeft zitten alleen een doosje fijne tuitcigarillo’s en een aansteker. Voor het overige zijn ze leeg. Onder het jasje een antracietgrijze broek en een zwart hemd met opvallende knopen. Elke knoop op zich een ‘beeldhouwwerkje’: een dier, een schilderspalet, een hand,…

De avond begint geanimeerd met een glaasje champagne. Voor hem natuur, voor haar vermengd met een scheutje perzik: de “huisaperitief”. Haar schaterlach weerklinkt soms in antwoord op zijn geestige opmerkingen. Zijn gezicht straalt glimlachend bij haar guitige verhalen. Enkele noedelschelpjes met een kruidige olijfolie, een eierdopgroot kopje “bisque” en een geroosterd vishapje prikkelen, als “lieflijke hapjes van het huis”, hun honger tot de “carroussel van zalmbereidingen op een spiegel van tuinkers” wordt opgediend. Een oogstrelend bord van koude hapjes: mousse van zalm naast gerookte en gekookte zalm op een pastelgroene coulis.
De Chablis Premier Cru doet zijn eerste plaats eer aan en maakt de tongen nog wat losser. De sfeer wordt alsmaar beter. Hij voelt zich blij, zijn investering brengt op: een ontspannen babbel, pretrimpeltjes rond haar ogen, een lachende mond.
Nog steeds overgoten met witte wijn volgt een “krokante canneloni van langoustines met Madraskerrie”. Hij drinkt iets sneller dan zij. Komt het misschien door de witte wijn? In ieder geval verdwijnt haar schaterende lach. De verhalen over de kinderen en hun guitenstreken brengen wellicht ook de spanningsvelden boven over hun verschillende aanpak in de opvoeding van de kinderen. De terloopse opmerkingen over het werk laten voelen dat hun normen wel eens uit mekaar kunnen lopen. Gaandeweg wordt de speelse sfeer verorberd tezamen met de voortschrijdende gangen van het menu. Plots duiken tussen de visborden oude koeien op. Het ene woord brengt het ander mee. Beiden zoeken ze hoe de spiraal te doorbreken. Weten niet hoe eraan begonnen. De spiraal van ruzie en gevit die ze al zo lang kennen. Die kunnen ze vanavond wel missen.
Wanneer de “sappige lamskoteletjes met zachte lookbeignets en groentelasagne” worden opgediend zit hij niet meer achterover geleund op zijn stoel. Zijn rechter voet rust niet meer ongeschoeid tussen haar dijen maar heeft zijn plaats weer ingenomen in de zwarte schoen. Ze spreken over niets met nietszeggende woorden.
Een geladen stilte overschaduwt hun tafel. Vóór het “wentelteefje met jonagoldappel en Calvadosijs” verschijnt staat zij op en wandelt naar het toilet. In afwachting van het dessert steekt hij een cigarillo op. In de gang wandelt zij de toiletdeur voorbij en stevent recht op de buitendeur af. Sommigen kunnen haar met de ogen volgen vanaf de plaats waar zij zitten. Pas wanneer hij zijn sigaartje op heeft en het dessert nog eventjes terug naar de keuken heeft gestuurd, ziet hij her en der meewarige blikken rondom hem. Met een beangstigende hartenpaukenslag realiseert hij zich plots dat hij geen portefeuille heeft om seffens de rekening te betalen. Wanneer de patron eraan gewandeld komt met het draagbare telefoontoestel weet hij dat het geen vergetelheid is van haar. Aan de “mokka met heerlijke zoeternijen” zal hij vanavond zeker niet toekomen.