- 25 februari 2019 -

Climate justice now?

Vliegtuig-krijtlijnen verdelen de heldere lucht in rafelig afgeboorde blauwe vlakken. Daaronder stappen tienduizend mensen door de Gentse straten met klimaatslogans op bordjes en T-shirts.

Zondagse wandelaars, opa’s en oma’s met kleinkinderen, zwangere mama’s en peuters-op-hun schouders-torsende papa’s, jeugdbewegingsjongeren, klimaatscholieren,…

De bezorgdheid om de gezondheid en de toekomst van ons aller Moeder Aarde wordt op een vredevolle en overduidelijke manier geuit. De pancartes zijn van gerecycleerd karton. De teksten zijn schitterende rijmelarijen van zondagsdichters: een mooie staalkaart van ernst en luim aan doorslaggevende argumenten. De zwaarste wapens die ze bij hebben: hervulbare waterflessen.

Hoe bedreigend deze zondagse mars is voor de overheden van dit land blijkt uit het politiehelikoptergeluid dat heel de namiddag de stapvoets schuifelende menigte begeleidt. Kwestie van nog wat accijnsloze kerosine te verbranden? En om ook het dieselverbruik in het normalerwijze autovrije centrum van Gent op peil te houden rijden nutteloze overvalwagens heen en weer met politiemensen die menen dat zij de openbare veiligheid verdedigen. Hadden ze dan niet beter mee opgestapt?