- 5 augustus 2002 -

Antwerps naturisme

Nadat ik van de Antwerpse politie onlangs een proces-verbaal heb gekregen ben ik nog maar eens een keertje in “’t stad” op bezoek geweest. Voor zo’n simpele Kempense plattelander zijn die spelregels van het steedse verkeer niet altijd even duide­lijk en enige toelichting leek mij wel op zijn plaats. Antwerpen dus. Ah natuurlijk hé meneer. Wegens uitlokking. Door mijn hoofd schieten allerlei perverse gedachten, exhibi­tionistische toestanden en aanverwante handelingen en toch ben ik er op een of andere manier heilig van overtuigd, voor zover mijn onderbewustzijn mij geen loer draait, dat ik nergens op de Meir heb staan pissen, een kleutermeisje heb meegelokt in mijn wagen of dies meer. Neen hoor, het gaat wel om mijn wagen maar met die uitlokking zit ik helemaal fout. Ik heb alleen maar mijn attaché-case – zo noemde die agent mijn boe­kentasje – in de auto laten liggen.  Verbijsterd aanhoor ik de reden van mijn veroordeling en betaal het proces-verbaal.

Via de moeder van het nichtje van een vriendinnetje van mijn zoon, best aardige meid trouwens, die moeder bedoel ik, ga ik op zoek naar de wortels van dergelijke regelgeving. Zij zit op het kabinet van een belangrijk iemand in het schepen­college  – en meer kan ik echt niet zeggen zonder haar te ver­linken, wat mij trouwens te link is want volgende week heb ik terug een afspraakje met haar –  en op dat kabinet weten ze er alles van. Als ik als kind ergens op bezoek ging met mijn familie, vroeg mijn moeder naar het kabinet als wij eens moesten plassen. Tegen­woordig zetten ze burgemeesters, sche­penen en andere minister-presidenten op dergelijk kabinet. Raar bureau lijkt me dat, maar goed. Terug naar die wortels. Wat blijkt. We hebben nog maar de top van de ijsberg gezien. Ten einde straatdiefstallen en andere criminaliteit te bannen en van Antwerpen de veiligste stad van Vlaanderen en omstreken te maken liggen de volgende stappen van deze uitlokkings-wetge­ving al klaar. Ter bescherming van de minder­heid, wij Vlamin­gen zijn immers zo’n solidair en welmenend volk, zal de meer­derheid van de bevolking iedere vorm van uitlokking dienen af te leren. De criminele minderheid zal er wel bij varen. Indien er niets meer te pikken valt zullen zij vanzelf eerlij­ke burgers worden. De grandioze creativiteit van deze regel­geving kent zijns gelijke niet. Een kroko- of struis-lederen handtas met in reliëf gedrukt monogram aan je arm: uitlok­king na­tuurlijk. Je moet maar zonder handtas op straat komen. Kledij die zicht­baar merkkledij is: uitlokking, zo vraag je er immers om dat de kleren van je lijf worden gescheurd.  Je moet niet verwon­derd zijn als men de tanden uit je mond klopt wanneer je denkt dat je met gouden tanden in je gebit op de openbare weg mag verschijnen. En je kan beter niet gaan klagen bij de politie dat men je vingers heeft afgesneden om je ringen en juwelen te stelen, want je krijgt er een proces-verbaal bovenop. Jawel, wegens uitlokking. Stapsgewijze zal de ‘progressieve coali­tie’ die Antwerpen regeert van Antwerpen een veilige stad maken die het naturisme hoog in haar vaandel schrijft.

Mij lijkt het niet echt een uitlokkelijk idee.