- 11 oktober 2003 -

Achttien

Daarnet dus gisteren eigenlijk
want dit is geen uur meer om
te schrijven wel om in bed te
liggen ik weet het hoor de

achttiende verjaardag van
mijn jongste dochter gevierd
allé beginnen vieren want voor
zo’n fuifbeest volstaat een fles

champagne op de vooravond
niet echt en drie soorten lasagne
is alledaags hoe kan ik die meid
dat geven wat ze verdient iets

buitensporigs niet alledaags
iets dat even uniek is als zijzelf
ik vind het nooit ik kan alleen
maar proberen een stukje van

hardop uitgesproken dromen
waar te maken terwijl ik weet
dat echte echte geschenken over
onuitgesproken verlangens gaan

die ik misschien wel raden kan
maar dan nog daar gaat het niet
om voor mij althans want daar
gaat het dus om mijn jongste is

nu achttien waar zijn de luiers
naartoe de schaafwonden op haar
knie de troostzoentjes en voor
het slapen gaan knuffels zoenen

en dies meer de oudste zit met
zijn vriendin aan tafel de tweede
met haar vriend of dat denk ik
toch ook al wil ze het zo niet

gezegd hebben en de jongste
is dus achttien de laatste die ik
mag leren autorijden zodat ze
aan een steeds grotere snelheid

kan verdwijnen van huis weg
rijden haar toekomst die ik haar
gun alleen waar is mijn verleden
naartoe die tijd dat ik drie van

die kleine schatjes had die zonder
hun vader niet verder konden
en om de haverklapse seconde
papa riepen of zoiets … pipa