- 9 januari 2002 -

’t Is goed nog even tijdens het slapengaan in ’t eigen hert te kijken

De bestuursraad van mijn grijze massa holt holderdebolder langs Alice-in-Wonderlandse stegen en Salaam-Bombayse-slums in ware roadmovie-stijl achtervolgd door de draak Laveloos Gezwijmel en het wangedrocht Buiten Bewustzijn wijl de archivaris der memorie mijn existentiële bibliotheek update en ruimtelijke ordenend de folianten en kronieken van het hiernumaals toevertrouwt aan de olifantengeheugenpartikels van mijn harde schijf.  De gekristalliseerde ontmoetingen van de verstreken dag stuwen het ratelende raderwerk van wolkige wensdromen en verre verlangens waarin bescheurende ervaringen en klamme angsten als graankorrels worden fijngemalen tot kiemende creativiteit en ontwarrende inventiviteit.  Verterende vreugde en vraatzuchtig verdriet vechten hun titanenstrijd om de heerschappij over de zwalpende golven van de Weemoedse Zee waar de nostalgische galeien der werkelijkheid en de futuristische fantoomschuiten van de begeerte tot een zinnelijke armada samenklonteren.  Temidden het schouwspel van schuimkoppige zeepaarden en gulpende nachtmerries dreigt het konvooi ten onder te gaan in het sensuele bombardement van verbijsterende vuurwerkexplosies, zappende zeilen, bulderende bombardes, denderende donderbussen, ratelende ra’s en erectiele erupties.  Onder een verzopen kobbenet coaguleert dagdagelijkse realiteit met frenetieke waanvoorstelling tot octaëdrische spinnenkoppen wier octopale tentakels uitzwermen over de mentale lava-uitbarstingen van beangstigend zwarte bodemloze vergeetputten waarin mijn ego bloedend uit vuurwormige protuberansen ten onder gaat… of net herboren wordt?