- 17 maart 2020 -

13 + 4 (°)

Als twee honden vechten om een been loopt Wilmès er mee heen? Niet echt een fraai staaltje samenhorigheidspolitiek vind ik, terwijl diezelfde politici beroep doen op onze burgerzin en andere verantwoordelijkheidsgevoelens om corona aan te pakken. Wegen kemphanengedrag en ander Antwerps Belang dan altijd door? Gaat dit boven het gemeenschappelijk belang? Hebben politici eigenlijk enig idee hoe het komt dat mensen hun geloof in de politiek verliezen? Of is er alleen in de dorpsstraat sprake van corona-urgentie en niet in de Wetstraat?

Wat staat er vandaag op het programma: schitterende zonneschijn om te beginnen. Nog wat teksten schrijven, mails beantwoorden, mensen aan de lijn proberen te krijgen. Meer agendabeheer en de corona-besmetting indijken door digitaal te communiceren. We zien wel.

Op de middag proberen mijn eega en ik toch maar wat boodschappen te doen. In het eerste warenhuis ontdekken we tot onze verrassing heel wat lege rekken. Zijn de legkippen in staking, zijn mensen al hun Paasinkopen aan het doen, of heeft iedereen voldoende eieren gekocht om tegen Pasen zeker rotte eieren in huis te hebben?
Het hamsteren is blijkbaar nog niet gedaan, ondanks alle communicatie hierover. Die lege rekken prikkelen om zelf te gaan hamsteren. Menselijk gedrag – ook irrationeel gedrag – is inderdaad besmettelijk als je niet oplet. Op naar een tweede warenhuis dus maar.

Weerom aan de PC. Dit worden duidelijk hoogdagen voor allerhande communicatiesoftware. Digitaal vergaderen en scherm-scherm-ontmoetingen worden vandaag niet druppelsgewijs maar met heelder bakken de nieuwe realiteit.

In de vooravond toch even een luchtje scheppen en dan zien we dat in het Arbedpark de speeltuin afgezet is met plastiek lint, alsof het om een ‘crime-scene’ gaat. Hoe dit uitleggen aan kinderen is geen vanzelfsprekendheid. We zien dan ook her en der papa’s en mama’s al hun overredingstalent bovenhalen.
Onderweg komen we de commère van de blok tegen. Zelfs op een mooie zomerdag weet zij redenen te over om te klagen en te zagen. Vandaag – uren voor premier Wilmès de nieuwe verstrengde beslissingen meedeelt – weet zij al hoe de ‘lockdown’ er uit zal zien, hoe groot de boetes zullen zijn, en meer van dat fraais. Volgens mij is het tijd voor een factcheck.

Terug thuis lokt de ondergaande zon ons nog even het terras op. Daar verrast de pruimenbloesem ons met een bloeiende belofte van leven ten volle. Andere fruitbloesems staan helemaal klaar om uit te barsten. Heerlijk.

Zoals op wel meer plaatsen te bespeuren wordt die anderhalve meter afstand in onze keuken niet meer gerespecteerd. Het keukenballet is weerom als gebruikelijk. De een zijn hand duikt onder de andere oksel door om iets te grijpen op het aanrecht.  De ander wringt zich achter de ene door naar de berging, het gasfornuis, de pompbak. Aan het eind van de rit hebben we tezamen een lekker maal op ons bord.

Op het journaal lijkt het even terug carnaval: een van de hoofditems gaat over maskers. Wie helpt er maskers maken? Volgens mij staan er heel wat kinderen paraat om aan het knutselen te gaan nu, ze geen les hebben. Of heb ik het weer niet goed begrepen?

Wat niet mis te begrijpen is zijn de nieuwe maatregelen, die even na het journaal tijdens de persconferentie worden meegedeeld: blijf thuis en zorg goed voor jezelf en voor elkaar.

13 + 4 = 17 dus. 17 maart. Saint Patrick’s day. Kleine kans dat het een gezellige avond wordt in de Ierse Pub vandaag. Straks wordt dit nog de definitie van iedere dag: een dag zónder… Voorbije zaterdag de dag zonder huwelijksfeest, zondag de dag zonder doop, gisteren de dag zonder opleiding,…

Niet vergeten dus dat het vandaag ook een dag was mét. Een dag met een mooie zonsopgang en een mooie zonsondergang en alle mooie, warmmenselijke dingen die daartussen gebeurd zijn,… en nog gebeuren tot middernacht. Slaap zacht!
Enne, die sociale distantie die geldt niet voor het echtelijk bed, toch? 😉

(°) Vrijdag de 13^de, begin van de quarantaine-maatregelen + 4 dagen