- 17 februari 2020 -

Woordloze zondag?

Het is geen stilte voor de storm, eerder stilte door de storm.
Hevige wind, stortbuien en de waan van de dag geuit door waarschuwende weermannen met nuttige noodnummers bezorgen ons het alibi voor een lekker luie zondag binnenshuis. Eerst met koffie bij de hand en een boek in de hand. Tussendoor – van rechtop in de zetel naar languit in de zetel – blijkt rustige ademhaling zelfs over te gaan in siësta-achtige geluiden.
De woeste rukwinden komen schijnbaar uit allerlei windrichtingen. Zij fluiten en razen door elke reet die de Oost-Europese bouwvakkers in het isolatieschild hebben open gelaten. Onschuldige loonslaven van een niet door bouwkwaliteit, enkel door winsthonger begeesterde ‘bouwheer’.

Wanneer koffie, Lotuskoekjes en glazen water de dag tot avonddeemstering hebben gebracht verschijnen glazen cava naast een bord met kaasblokjes, zongedroogde tomaten, dadels en groentechips. Sneukelen uit eigen keuken.
Er worden weinig woorden gewisseld en toch is het geen woordloze zondag. Ik lees in Pascal Mercier’s ‘Het gewicht van woorden’, zij in Griet Op de Beeck’s ‘Let op mijn woorden’. En zonder uitgesproken woorden genieten we van elkaars betekenisvolle gezelschap.

Laat de wind maar waaien, laat de regen maar vallen, laat het gras maar groeien,…