- 20 november 2017 -

Bedenkingen aan Cabo Finisterre – ‘Het einde van de wereld’

Bij Finisterre staat mijlpaal 0,00 van de
Camino Een paar stappen verder val je van
aarde af de oceaan in Atlantische golven
schuimkoppen met weerbotsende rollers

Op de rotsen pelgrimsschoenen en sokken
in hun geheel half verbrand tot as geofferd
aan einde van de reis ondergaande zon
einde van de wereld Kampvurige avond

blijdschap na lange pijnlijke voetreis Als
zon oranjegloedvol westwaarts zinkt blijkt
nachtelijke duisternis niet verontreinigd
door straatlantaarns Enkel de phare wijst

eventjes de weg meer niet dan wel net
genoeg om het juiste pad niet kwijt te
raken vuurtorengewijs Pikzwarte nacht
omsluit ons en brengt enkel nog uit het

struweel grazende geiten geritsel naast
brekende baren bij wijze van nachtmuziek
Ontwaken in de warme armen van mijn lief
bij roze schemer die dageraad aankondigt

‘t Trotse silhouet van een waakzaam rond
turende geitensik op tonnenzware rotsen
door weer en wind geërodeerde steenhoop
vol breuklijnen als ‘n massieve geitenkeutel

op de voorgrond van ‘n oneindige horizon
mateloos door golven wolken beschilderd
metaalblauwgrijs zonnebloemroze schemer
schakeringen ochtendvreugde Krachteloos

priemt vuurtorenstraal ‘t daglicht in doof
voor gekwetter vranke vogels wandelende
kwikstaart onroerend roodborstje getippel
bij ‘t achteloze evenwicht tussen afgeronde

rotsblokken spleten gras kruid tezamen
de Cabo Finisterre rotsvast bolwerk vol
zekerheid steunpunt aan ’s werelds eind
Dageraads oorstrelend oceaangebulder

rijst stille vragen rijpt velerlei gedachten
van verbondenheid moeder aarde mens
natuur vertrokken met de noorderzon
Waar schijnt voor ons de zon waar is het

gidsende vuurtorenlicht waar zijn we
die paradijselijke tuin van Edendroom
kwijt geraakt verruild voor Amerikaanse
droom van krantenjongen tot miljardair

verknocht aan aandeelhouderschap
belastingparadijs boven aards paradijs
solidariteit gewurgd door selfiecultuur
omgangsvormen stekelig als zeedistel

en zoveel meer Wee jij werkmens die
je liet vertellen zo een hemelse plaats
te verdienen arbeider en bediende wier
naamloze werk onvoldoende erkend

wordt tot meerdere eer en glorie van dat
ene heilige neoliberale besparingscredo
Wee zovelen aan wie is verteld dat enkel
zwoegen en zweten een uitweg biedt op

de hemelse dimensie van een pensioen
door politici die zich ruimschoots aardse
geneugten laten welgevallen in al hun
verschijningen ver van die liberté egalité

fraternité en soortgelijke pietluttige
ideeën als solidariteit rechtvaardigheid
Zoethouders voor gelovigen doekjes voor
‘t bloeden van kiezers opium voor ‘t volk

van pakweg België waar niet de vaklui
maar de aandeelhouders gebeiteld op
fluwelen kussens rusten tot meerdere
eer en glorie van zichzelf Want er is geen

alternatief dan langer werken jij arbeider
bediende ambtenaar en meer winst voor
aandeelhouders en bedrijven in Athene
en in België zegt de burgemeester van

Antwerpen Er is geen andere weg om
vrouwen te emanciperen dan hen aan
‘t werk te zetten zegt een vrouwelijke
partijvoorzitster Geen andere weg om

met de onafhankelijkheidsdroom van
Catalanen om te gaan dan het geweld
gelegitimeerd en proportioneel van de
Spaanse politie Geen andere weg dan

een muur tussen Mexico en Trumps
Verengde Staten van Amerika Geen
alternatief dan de cumulatie-weg van
multimiljardaire machthebbers Says

who? Waar blijven die paradijselijke ideeën
die Burgos burgers verbeeldden wij dromen
in goddelijke taferelen hemelse kunst
geïnspireerd door oeroude woorden Wie

zal zeggen of dat wat wij dromen bestaat
of niet bestaat Liberté égalité fraternité
Het is ermee als met de wegen op aarde
Eerst is er geen weg maar hij ontstaat als

… veel mensen in dezelfde richting lopen.°

° Lee Sjuun