- 2 mei 2020 -

13 + 49 (°)

2 mei, op deze werelddag van de tonijn kan ik moeilijk een pleidooi houden tegen Salade Niçoise, een van de lievelingsgerechten van mijn lief de dag dat we weer op een zomers terras gaan zitten. Maar een pleidooi voor duurzame tonijn lijkt me wel een goed idee.

*******

Bij het lezen van Orlando Figes is het duidelijk dat hij naast zijn kennis als historicus ook weet hoe een verhaal te vertellen. “Europeanen. Het ontstaan van een gemeenschappelijke cultuur” leest, net zoals eerdere werken, als een roman, terwijl hij onderbouwd is met massa’s wetenschappelijk studiewerk.

Het verhaal speelt zich af in – het midden van – de 19^de eeuw en heeft drie centrale figuren: de Russische schrijver Ivan Toergenjev, de gevierde zangeres-pianolerares-componiste Pauline Viardot en haar echtgenoot Louis Viardot, kunstkenner-mecenas-publicist kortom homo universalis.
De Viardot’s woonden in Parijs, Baden, Londen,… en Toergenjev, Pauline’s levenslange aanbidder, volgde hen en reisde tussendoor heen en weer naar Rusland. Daarenboven reisden zij alle drie – door hun activiteiten – heen en weer in Europa en ontmoetten er ‘iedereen’ van betekenis. Het verhaal van deze drie mensen vormt de kapstok waaraan het grotere Europese verhaal wordt opgehangen.
Orlando Figes weet zeer goed welke ‘protagonisten’ hij moest uitkiezen om dit Europese culturele verhaal te kunnen vertellen. Telkens weer tekent vanuit een of ander element in het verhaal rode draden naar soortgelijke, gelijktijdige en mekaar versterkende gebeurtenissen waardoor niet alleen de drie ‘spinnen’ in het web maar het ganse Europese web helder wordt. Een manier van geschiedenis brengen die mij als lezer geen belerend gevoel geeft terwijl ik toch heel wat verhelderende, zelfs verbluffende, inzichten mee kreeg. Hou je van vlot leesbare geschiedenis, van Europese cultuur? Dan is dit vast en zeker een aanrader.  
Wil je nog meer zicht krijgen op de inhoud?

*******

Een van de voor mij bizarre cijfers in deze tijden waarin de maatschappelijke discussie gaat over volksgezondheidsprioriteiten: vorig jaar, in 2019, werd volgens een artikel in De Tijd, gebaseerd op gegevens van het Zweedse vredesonderzoekinstituut SIPRI – wereldwijd 1.722 miljard Euro ofte € 1.722.000.000.000 uitgegeven aan defensie. Dat betekent € 230 per wereldburger en 2,2 procent van de wereldwijde jaarproductie.
Hoeveel mondmaskers, Covid-19-testen, beademingstoestellen, enzovoort zou je hiervoor kunnen aanschaffen?

Wist jij dat onze defensie even uitgeschakeld is geweest? Ik alvast niet.
Volgens een eigen mededeling van het Ministerie van Defensie vraagt stafchef Marc Compernol om “vorm en concrete inhoud te geven aan de heropstart van onze organisatie” zoals te lezen in De Morgen. Vermits niemand defensie gemist heeft en er ook geen vijanden misbruik hebben gemaakt van het feit dat zelfs onze landsverdediging in ‘lockdown’-modus zat, waarom zou heel die organisatie dan überhaupt terug moeten opstarten? Lijkt me ‘laaghangend fruit’ als het gaat over besparingen om die corona-put te vullen. Wat denk je?

*******

Over mondmaskers gesproken,
ook Voltaire heeft een geruststellende boodschap:
“Alle stervelingen zijn gelijk,
maar hun maskers verschillen.”

*******

(°) 13 + 49 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 49 dagen