- 23 april 2020 -

13 + 41 (°)

De nieuwe dag begint met onze inzet voor hetzelfde goede doel als gisteren: de kleindochter in spé, de jonge spruit op komst. Spruit? Op de eerste echo zag ze er uit als een kleine lychee. We hebben die kleine spruit dan maar een tijdje lychee genoemd. Binnenkort zal haar ware naam genoemd worden. 😉
De gynaecoloog verwacht dat de grootouders een herhalingsprik krijgen voor kinkhoest. Even langs de huisarts dus en dan vlakbij een rustige wandeling op Campo Santo, het mooie oude kerkhof van Sint-Amandsberg.

De eerste pastoor van de Sint Amandsparochie verzamelde het kapitaal om een begraafplaats te maken voor kunstenaars, geleerden en andere beroemde Vlamingen. Zo startte de geschiedenis van wat vandaag het Gentse equivalent van het Parijse Père Lachaise wordt genoemd. Een verstilde plek temidden een bruisende stad.
In ‘eeuwig’ arduin of marmer staan de namen gebeiteld van sterfelijke mensen als schilder Gustave Van de Woestyne, schrijvers Rosalie Loveling en Jan-Frans Willems, kunstpaus Jan Hoet, zanger Luc De Vos, televisiecoryfee Walter Capiau, tekenaar Marc Sleen,…
Een mooi kerkhof, een fijne ontmoetingsplaats van leven en dood, kwinkelerende vogels en verstilde steen, fladderende duiven en wuivende treurwilgen, verwering en ontkieming, sterfte en bloei.

Op 23 april 1616 stierf Cervantes en zag Shakespeare het daglicht. Een memorabele dag. Een dag bij uitstek voor de werelddag van het boek en de auteursrechten.
Momenteel ben ik Orlando Figes’ kijk op de Europese geschiedenis aan het lezen. Een van de belangrijke onderwerpen daarin is het aspect auteursrecht voor het libretto en de muziek van Italiaanse en Franse opera’s.
Mijn laatste uitgelezen boek?

*******

Ben ik blij dat ik geen hondenliefhebber ben, want dan was ik misschien teleurgesteld door de boektitel “Uit het leven van een hond” van de hand van Sander Kollaard. Het boek beschrijft een dag uit het leven van hoofdfiguur Henk. De bijrol van Schurk, de hond, is in het verhaal niet onbelangrijk. Schurk heeft niet meer heel lang te leven en brengt dus de sterfelijkheid binnen in het verhaal. Het feit dat Schurk slechts een bijrol vervult terwijl de titel over het leven van een hond spreekt doet vermoeden dat Henk zelf ook een hondenleven heeft of…? Het is nochtans geen hondenleven maar een doorsnee weekeind-dag die we volgen: Henk hoeft niet te werken en kan zich dus vrij bewegen: een bezoek aan de dierenarts, een verjaardagsfeest,… De dag ontrolt zich zonder duidelijke richting, zonder eindbestemming. Een dag als een ander tussen ontbijt en nachtelijk in slaap vallen. Henk zweeft in handelingen en in gedachten tussen memento mori – denk aan je sterfelijkheid – en carpe diem – pluk de dag. En die sterfelijkheid gaat gewoon over de grens van het leven, niet over iets negatief en bedreigends, zoals het plukken van de dag niet gaat over een grootse ‘plukkerij’ maar over het simpele beleven van de tijd. Een gewone dag beschreven op een intense manier.

********

De zon heeft al zomerse streken. Tijd dus om het nieuwe zonnezeil op te hangen. Dat lukt aardig, alleen wordt duidelijk dat we het zeil best nog wat hoger kunnen hangen. We zullen een van de volgende dagen dus eens moeten gaan zien of de plaatselijke doe-het-zelfmarkt echt open is.
Voormiddag, op terugweg van de huisarts naar huis fietsten we langs een bussel asperges, zwommen de gepelde garnalen ons tegemoet en rolden de aardbeien ons in de schoot. Ik denk dat ik weet wat er seffens op het menu staat.
Oh ja, voordat we aan het smullen slaan en ik deze bladzijde afsluit: aan allen die vannacht beginnen aan de ramadan: vrede zij met jou. moge ook in deze bizarre tijden de vrede van god de leidraad zijn van je handelen en het delen in verbondenheid de diepere dimensie, ook al dat niet gerealiseerd op eenzelfde manier als voorgaande jaren. Salam.

*******

(°) 13 + 41 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 41 dagen