- 16 april 2020 -

13 + 34 (°)

Daar is de lente daar is de zon. Mijn lief ontbloot de kuiten. Bouwvakkers hebben na een nare tijd weer iets om naar te fluiten… Of hoe zong Jan De Wilde dat in zijn weergaloos lentelied? Hoe dan ook, na de douche kleedt mijn lief zich op een zonnige dag.
Heel ander nieuws dan de blaadjes die bomen krijgen? Geen Gentse Feesten in 2020. Voor het eerst sedert 101 jaar een Gentse zomer zonder gf, gentse feesten ofte grootse festiviteiten. Voor het eerst ook voor ons beiden sedert 2006 een zomer zonder Gentse feesten.
Tot en met ons vrienden in het noorden van Nederland hebben beruchte verhalen gehoord over laveloze drinkfestijnen en ander dronkemansgebral. Tegen dat een verhaal in het noorden van Nederland is terecht gekomen is het al vele malen verteld natuurlijk. En zoals je wellicht weet, hoe langer geleden de vis gevangen werd, hoe groter hij wordt.

Ik heb vijftien jaar geleden voor het eerst die Gentse Feesten leren kennen op een fijne manier: met een Gentse schone bij de hand. Zij leidde mij niet rond langs drukke pleinen en joelende massa’s. Wij dansten niet op commerciële salsa en kweelden geen covers van schlagerversies van evergreens. Wij dansten wel en zongen ook. Niet weinig nachten stopten met een Irish Coffee in de buurt van Sint Jacobs. Wij vierden verbondenheid met familie, met vrienden, met elkaar. Gezeten op terrasstoelen en raamdorpels. Flanerend in tuinen en parken. Aan tafel bij anderen thuis of in ons eigen huis. Langs achterafstraatjes en liefst niet door over-de-koppen-loop-straten.
Sedert 2006 zijn wij iedere Gentse feesten-dag de stad ingewandeld of gefietst om met volle teugen het leven te vieren zoals dat alleen in Gent kan: anarchistisch wars van macht, vrij zinnig én humoristisch, uitbundig óók in het uiten van solidariteit en verbondenheid.
Het zal een gapend gat zijn in het leven van onze stad. Binnen amper enkele weken zouden de ampele voorbereidingen beginnen. Wij zouden de stad al in fietsen en kijken waar de podia worden opgesteld en hoe men ze misschien wel herschikt heeft om nog beter te staan dan het vorige jaar. Zien ook waar men nog meer gele betonnen New Jerseys gaat neerpoten om het verkeer in te tomen en te verhinderen dat bezoekers parkeren op plaatsen waar de bussen van De Lijn de bocht moeten kunnen nemen. Kortom, wat van het vertrouwde terugkomt en wat er nieuw te beleven is. En na de feesten is er de afbraak die nog dagen, op sommige plekken weken duurt.
De Gentse Feesten zijn voor Gentenaars als Sinterklaas voor een kind: dagenlang op voorhand er naar uit kijken, op zich veel te snel voorbij en nog wekenlang nagenieten… met het vooruitzicht van de volgende versie een jaar later.
Voor Gentenaren is het nu dus officieel: er wordt vanaf nu gesproken over voor en na corona. Over de eerste honderd Gentse feesten en het mankerende honderd-en-eerste feest.

****

Tot zover de grote veranderingen. De corona-perikelen grijpen echter ook heel sterk in op de kleine dingen van het leven, onze dagelijkse gewoontes. Nu de bierbakken hier thuis leeg waren was de plaatselijke kruidenier niet meer voldoende en reed ik maar even met de auto naar de Colruyt.
Op de parking, waar iemand net zijn boodschappen in de auto heeft geladen, het karretje overnemen en de ander die terugtocht naar de ingang besparen… dat mag ik dus niet meer doen vandaag de dag. Die kar moet teruggebracht worden door de vorige gebruiker en eerst ontsmet worden. In dezelfde winkel iemand helpen om aan de hoogstaande voorraad op de rekken te kunnen, omdat de schappen eronder leeg zijn, het lijkt wel een schending van iemands lichamelijke integriteit. Dat heb ik dus maar een keer meer gedaan,… tot mijn hulp vriendelijk afgewezen werd. Aan de kassa, die onderste bierbak achteraan in de kar, zelf van de ene naar de andere kar verzetten… dat doe ik dus best ook niet meer. Ook al zou mijn rug het echt niet leuk vinden wat ik de winkelmedewerker zie doen en zou ik zeer blij zijn als de klant een handje helpt.

Ik zal moeten leren mijn ‘ingebakken’ gentleman-reflexen te ‘uitbakken’.  Hoe diep die reflexen in mijn systeem ingebakken zitten wordt zeer goed duidelijk als ik tussen andere mensen vaststel hoe vaak ik de neiging heb een helpende hand te reiken.
De vraag waar ik mee blijf zitten is wat moet ik nu precies doen: afleren om die helpende hand te reiken? Mijn aangeleerd? / aangeboren? sociaal gedrag wijzigen naar a-sociaal gedrag? Kortom, moest ik vannacht niet kunnen slapen is het onderwerp van het nachtelijk filosoferen al bepaald.

Gelukkig opende A. op Facebook mij gisteren de ogen. Ik heb nog wat bij te leren: hoe social distancing vervangen door physical distancing + social solidarity. Dank je wel A.

(°) 13 + 34 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 34 dagen