- 5 april 2020 -

13 + 23 (°)

Vreugde, verontwaardiging en schrijverij. Zo begint de dag.

Onze culinaire experimenten gaan door. Er is immers voldoende tijd voor: corona-tijd. Dus overgestapt van simpele yoghurt naar verse kaas. Gisteren laten stremmen, vannacht laten uitlekken,… vanochtend een heleboel wei en vier kaasjes: vier Crottin-achtige dingetjes. Wat een vreugde.
Dat ziet er veelbelovend uit. Twee blijven in de wei staan… voor zachte kaas. Twee mogen – uit de wei – verder rijpen… voor droge, harde kaas. Het experiment gaat verder.

Een van de krantenkoppen vanochtend op mijn scherm: “Minister Demir bepleit waardebon voor tweede verblijvers: ‘We gaan hen nodig hebben.’” Ik ben het er helemaal mee eens dat het goed is om na te denken hoe we de economie terug kunnen aanzwengelen na corona.  Ik ben het er zelfs helemaal mee eens dat we mensen die twee huizen bezitten nodig hebben om de gevolgen van de corona-crisis te helpen dragen. Maar of je diegenen die al twee huizen bezitten daarbovenop nog waardebonnen moet geven, terwijl anderen zelfs niet in hun kot kunnen blijven… omdat ze niet eens een eerste dak boven hun hoofd hebben? Verontwaardiging is wat ik voel wanneer ik dit expliciete Matteüs-denken lees: “Want aan ieder die heeft, zal gegeven worden;…” * Is dit de verandering waar deze partij voor staat? Was het niet Martin Luther King die ooit zei: ”Wie je bent blijkt niet in goede tijden maar in tijden van nood.”?

En schrijverij, deze hier, en ook een bijzonderlijk gelegenheidsgedicht voor de oudste kleinzoon.
Toen hij geboren werd was zijn vader nog aan het studeren en dus verbleven gedurende enkele jaren zoon en kleinzoon één week op twee bij ons. De band tussen grootouder en kleinkind is daarom extra hecht. Ondertussen wordt die kerel dus twaalf, zijn tweede – grote – lentefeest komt er aan. Het fotoboek dat mijn lief knipt en plakt nadert de voltooiing. De gedichten en cursiefjes die ik ooit over hem schreef staan er tussen. Maar,…
Zeker in corona-tijden moeten we van dit overgangsritueel – van kind naar adolescent, van jongen naar man,… – werk van maken, vind ik. Ik wil deze mijlpaal niet zomaar laten passeren. Nog wat nieuwe schrijverij dus. In plaats van een aftelrijmpje een optelrijm: van nul tot twaalf in vierhonderdnegenenveertig woorden, verbale knuffel inbegrepen.

In de late voormiddag al fietsen we een eind weg, in de zon, voor de grote namiddagdrukte begint, want de laatste dagen zijn alle wandelwegen en fietspaden ruim druk in gebruik. Heel begrijpelijk met zo weer, maar dat afstand houden wordt wel eens nipt langs mekaar scheren. En ‘rakelings’ rijmt volgens mij niet met ‘social distancing’.

De namiddag wordt dan ook een luie zondagnamiddag, alhoewel…
De nieuwe gist doet het deeg uit de pan rijzen, letterlijk. Dat belooft een mooi brood te worden.
Twee kaasjes worden gezouten weggezet om te rijpen. En de wei wordt apart gezet. Die ziet er niet echt smakelijk uit. In plaats van opdrinken lijkt ricotta mij een beter idee.
Ricotta is eigenlijk kaaswrongel die ontstaat door de wei nogmaals te koken: ricotta ofte ‘herkoking’ stamt af van het latijnse re-coquere: terug koken. In strikte zin is ricotta dus eigenlijk geen kaas – want de kaas is al gemaakt – maar de restwrongel die in de wei drijft bij het opnieuw opkoken. Net omdat de – vette – kaas al gemaakt is, is de ricotta dan ook zeer mager.
Misschien wist je dit allemaal al? Ik vind het boeiend om lezen, en om uitproberen. De boeiendste chemie, vind ik nogal deze die leidt tot eetbare resultaten. 😉

* Matteüs, hoofstuk 25, vers 29.

(°) 13 + 23 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 23 dagen