- 14 maart 2020 -

13 + 1 (°)

Opgestaan met een schitterende zon en een zee van tijd. Terwijl mijn liefste nog verder soest brooddeeg gekneed,… want zo’n heerlijk – ongepland – verlof daar kunnen we best iets leuks mee doen. Zelf gebakken brood om te beginnen?

Hopelijk zien S&P ook de zon schijnen… en wordt het toch een zonnige dag voor hen. Vandaag zouden zij trouwen… maar de feestzaal heeft uiteraard gisteren het voorziene feest moeten afgelasten. Op de valreep als het ware, als iedereen reikhalzend uitkeek naar dat feest van de volgende dag… werd noodgedwongen afgezegd. Zonder twijfel een hele koude douche bij zo’n ‘once-in-a-lifetime’-feest. Ik duim dat S&P – samen met hun twee schatten van kinderen – er vandaag toch een fijne, warme, liefdevolle… dag van weten te maken.

Terwijl het deeg rijst doet de straat aan als ten tijde van de autoloze zondagen begin jaren ’70. De rust op straat wordt aangevuld door de rust van binnen: tijd zat om de krant te doorbladeren, het weekeindkruiswoordraadsel in te vullen, te bloggen,…

“Mijn broodje is gebakken”, zeg ik als ik het brood uit de oven haal. “Natuurlijk is jouw broodje gebakken… met zo’n vrouw aan je zij”, zegt mijn lief.

Na het dagelijks brood… de gezondheidswandeling: verse lucht en op afstand van iedereen… behalve die ene vrouw aan mijn zijde natuurlijk. We lopen langs het water, langs de Schelde. Het is hoogwater. De wind spoelt minuscule golfjes tussen de rietkragen.

In de muur van het kerkhof werd blijkbaar een opening uitgebroken, wachtend op een nieuwe inkompoort? Temidden een boeiende dialoog tussen de angst voor het dodelijke en beelden die verwijzen naar eeuwig leven flaneren we tussen de grafzerken. Het sportieve torso van een interbellum-gewichtsheffer prijkt naast een barokke engel, een strak art-deco-vrouwenfiguur naast een antieke marmeren piëta, groene oxidatie siert koperen kruisbeelden, bronzen oorlogshelmen, wuivende palmtakken en heilige-geest-duif-figuren. Of zouden het vredesduiven zijn?

In  de achtergrond is het snelwegverkeer op het viaduct van Gentbrugge vandaag opmerkelijk stil. Wandelaars begroeten mekaar gemoedelijk. In het Arbedpark spelen kinderen wijl verkleumde ouders – her en der met beide handen een warme kop koffie omvattend – staan te keuvelen. Kinderstemmen vullen de lucht. De actiekonijnen domineren het speelveld en de hellingen aan De Punt. De bedachtzamen observeren met een blik vol verlangen en een lichaamshouding vol aarzeling: hoe krijg je een plaats in dit gewemel?

Urenlang lezen is wel vaker onze hoofdactiviteit. Na enige tijd wordt de lectuur wel aangevuld met bijkomende inspiratie. Laten we het leven maar vieren met wat cava, een nootje, een blokje kaas. De dag is nog jong. De avond nog lang.

Vermits het best is niet samen te troepen op een kleine oppervlakte meent mijn liefste dat ik best alleen kan koken. Hoe attent van haar mij in de keuken niet te komen besmetten.

Het journaal had het gisteren over onverantwoorde lockdownparty’s. Vandaag zijn het Belgische shoppers die ’en masse’ Sluis onveilig maken. Logisch handelen en solidariteit betonen is blijkbaar niet zo aantrekkelijk als dansen op de vulkaan.

(°) Vrijdag de 13de, begin van de ‘quarantaine-maatregelen’ + 1 dag