Zeg het spreek het uit roep het luid
wat jouw hart middendoor breekt
wat jou ‘s nachts wakker houdt
wat je doormidden kraakt
aan het huilen maakt
Zeg het spreek het uit roep het luid
dat je nooit nimmer de rug keert
’s werelds hardheid overneemt
je razende hart wilt stilleggen
onrecht ziet om te vergeten
Zeg het spreek het uit roep het luid
dat je nooit echt nooit je ogen sluit
rotheid opblinkt met suikerglazuur
doet alsof dit een roze wereld is
hoe je ziel pijn en woede krijst
Zeg het spreek het uit roep het luid
zo dat niemand het kan vergeten
waarom die keten te ontknopen
die monden zwijgen aanpraat
zeg het maar zoals het is
Zeg het spreek het uit roep het luid
dat je nooit je oren zult bedekken
voor lieve vrede je mond houden
dat je de waarheid blijft vertellen
enkel gaat lopen uit lijfsbehoud
Zeg het spreek het uit roep het luid
zeg het spreek het uit roep het luid
zeg het spreek het uit roep het luid
zeg het spreek het uit roep het luid
zodat iedereen het horen kan
Naar Tracy Chapman, Tell it like it is, 1995.