- 5 augustus 2002 -

Fietsbarbaren

Onlangs trok een merkwaardig artikel in de krant mijn aan­dacht. Een of andere Chinese minister diende het westen van repliek naar aanleiding van de vele kritische boodschappen die China ontving. Moraalridders uit het westen trokken immers hun mensenrechten-harnas aan en wetten hun zwaard-van-het-heilige-gelijk om struikrover China tot de orde te roepen. China spreekt immers niet alleen de doodstraf uit, wat toch wel wijst op een behoorlijk graad van barbaarsheid, meer zelfs, China voert die doodstraffen nog uit ook. Bar­baarser kan haast niet. Die Chinese woordvoer­der diende het westen echter stevig van repliek: wij doden in de loop van een jaar minder mensen dan er bij jullie op een week in het verkeer het leven laten. Is dat dan een voorbeeld van een beschaafde samenleving met respect voor het menselijk leven?

Toen we enkel dagen later op de vergadering van het ouderco­mité van de lagere school het hadden over de verkeers­veilig­heid moest ik terug aan dit krantenartikel denken. De ganse groep was er vóór een dwingende campagne te voeren om alle kinderen die met de fiets naar school komen een fiets­helm op het hoofd te plaatsen. Als voorspel op de “zet ‘m op”-campag­nes die onze zonen en dochters straks moeten bewa­ren van de rampen van het Aids-tijdperk doen we het nu even over, in mineur weliswaar want niet ondersteund door een sensuele TV-spot, voor de fietshelm: “zet ‘m op jongens en meis­jes!”

Welke rechtgeaarde ouder durft hier tegen te pleiten. Elkeen is toch bezorgd om kinderleventjes zeker? Natuurlijk. Dus allemaal een fietshelm op. En voor alle zekerheid ook maar even scheenlappen, knielappen, elleboogkussentjes, pols­be­schermers, borstkuras… en de rest van de reutemeteut. Met mijn jongste dochter speel ik op veilig. Uit levensbehoud – en als voorbe­reiding op haar jeugd die haar moet toelaten straks al dan niet het slachtof­fer te worden van Aids – doen we nu maar aan ‘safe traffic’. Haar knuffel-grage lichaam en guitige ogen verpak ik zonder meer in een harnas. Middeleeuwse effi­ciëntie om het verkeersonrecht op de drempel van de 21ste eeuw tegemoet te treden.

Wild en­thousiast hebben niet weinig ouders op de school dat creatieve voorbeeld ge­volgd en tegen het blikken geweld van de auto’s hun kinderen eveneens in blik verpakt. Gelukkig maar. Nu zijn we ten minste niet verplicht aan de ouders te vragen dat ze zelf wat veiliger rijden en wat minder wild rondcrossen bij het brengen en halen van hun pupillen aan de schoolpoort. Neen, in de smalle straatjes rond de gemeente­school kunnen ze blij­ven rijden alsof ze op de Grote Steenweg zitten. Een pak van mijn hart ook dat we de burgemeester niet moeten aanspre­ken om de logische een­richtings-plakka­ten te laten zetten, die de als rodeo-rijders rondcrossende tien­ton­ners van het naburige aannemersbedrijf zouden kunnen hinde­ren en hen verplichten enkele honderden meters om te rijden. De burgemeester neemt immers niet graag beslissingen waarmee hij een kiezer met een straatje-om voor de kop stoot. Geluk­kig ook dat er niemand van de gemeentepolitie moet opge­trom­meld worden om af en toe eens een kinderleven veilig te stellen. Neen, het verkeer kan zijn gewone gangetje blijven gaan. Nie­mand hoeft zijn rijstijl aan te passen, vervelende beslissin­gen te nemen tot het nut van het algemeen of wat dies meer zij. Wij superieure wester­lin­gen zijn creatiever dan het wilde verkeer en beveili­gen de mensenrechten van onze kinde­ren.

Ik bedacht er niet veel anders bij dan dat – nog maar eens – weer een of meerdere westerlingen twee ver­schillende defini­ties van bar­baars door mekaar halen.  Bar­baars wil immers niet alleen zeggen “wreed, onmeedogend” maar ook gewoon “strijdig met ónze zeden en gewoonten” en dat is geen synoniem met wreed.