Dolend door de vroegere gangen van “Klein Bavo” passeer je klassen – natuurlijk – maar ook de turnzaal, speelzaal, pianohokjes, de ‘schone’ trap, de woonruimtes van de Zusters van Liefde en in een hoek – echtig en techtig – het bureau van de directrice. Gezeten in een lokaal op het kruispunt van twee armen van het gebouw, symbolisch uitkijkend in twee richtingen: een soepele, warmmenselijke, humorvolle aanpak bij elke leerling én een rechte lijn, de orde nodig om al dat jonge, openbloeiende leven te kunnen begeleiden.
Kleuters en lagere schoolleerlingen – allemaal meisjes in die tijd – kwamen hier naar school. Op zijn meest ruim 650 leerlingen, begeleid door een veertigtal leerkrachten verspreid over 30 klassen. De internen logeerden niet in chambrettes maar in afzonderlijke kamers waar voorheen de seminaristen woonden. Veel ruimte voor de jongedames, bij groeiend aantal zelfs uitgebreid tot onder het dak: een gipsplaten zolderruimte, feestelijk geopend met toeters, bellen en klassieke muziek. Vandaag pronken de eeuwenoude dakgebinten weerom open en bloot.
Lieten de afbraakwerken nog wat heel van de archiefkasten? Hebben de ‘groene boekjes’ de verbouwingen overleefd? Welke relicten zijn er nog te vinden uit de verhalen die je kunt horen van vóór de verhuis naar de Apostelhuizen? Zijn die overvolle fotoalbums er nog te vinden, sporen van de artefacten die leerlingen en onderwijskrachten hier op het getouw zetten?
Getuigen de oude verhalen misschien nog van een beeweg, alras vind je een relaas over missieweken en projectliederen, thema’s als vijf broden en twee vissen of Jezus de Goede Herder, eerste communievieringen waar tot honderd leerlingen aan deelnamen en daarom enkel de ouders mee de kapel binnen mochten tot verontwaardiging van grootouders en familie.
Kronieken van boekenbeurs, poppenbeurs, kaasavonden ten voordele van de school, milieukranten en kroonkurkencampagnes, samen bouwen aan wereldvrede en bloemenvrede, verkeersopvoeding, kleikunstwerkjes, open monumentendag, de jaarlijkse klasfoto, Sinterklaasbezoek, Kerstspel, musical en schoolfeesten met kleurrijke thema’s als ‘circus’ waarvoor ouders de kleren ontwierpen en naaiden. Schotels vol toastjes belegd door kinderhanden en wijn met een ‘Cuvée Sint Bavo’-etiket bij ceremoniële momenten als het doorknippen van het lint bij de vier nieuw ingeruimde klaslokalen aan de kant van de Nederpolder.
Misschien vind je ook nog wel een foto van het grootse portaal met de directrice – micro in de hand – die haar leerlingen toespreekt op die koer van waaruit zij uitzwierven voor een museumbezoek langs schilderijen met kinderen op, bosklassen met bronnenwandeling in Spa, schaatsen in Kristallijn, sneeuwklassen – gestopt wegens de kostprijs – met opvolger ‘n dagje Hoge Venen: soms sneeuwpret soms modderuitstap, deelname aan een veldloop getuige de krantenkop: “2250 kinderen liepen alsof hun leven er vanaf hing”, boerderijbezoek, met Nonkel Bob op de foto bij een bezoek aan de BRT.
Met een beetje geluk tref je nog de dankvolle portfolio “Aan Mevrouw de Directrice” met op elke bladzijde een bijdrage van een andere klasgroep: tekeningen, collages, de oudste kleuters die hun eigen voornaam neerkrabbelden in drukletters, gedroogde bloemen, een collage van stukjes stof met een meisje in het groene schooluniform, een grote taart, vogels, vlinders, ballonnen – die op een feestelijke dag ook echt de skyline van Gent opfleurden. En ook minischilderijtjes, origami-bloemen, een ganzenbord met op ieder speelveld een woord of tekening van een leerlinge van een klas, een bos vol dieren, zelfontworpen postzegels met telkens die typische kartelrand. Zoveel rafelranden van weleer, vind je ze nog of zijn ze verzwonden tussen sloophamers en bouwkranen?
Wie weet welke overblijfselen je nog aantreft, welke verhalen je nog kan beluisteren, welke belevenissen je nog kan oproepen als je in het ossenbloedrode Sint-Baafshuis op zoek gaat naar sporen van de ‘groentjes’.
*****
“Groentjes’ is de caleidoscopische impressie van ‘Klein Bavo’ – destijds gevestigd naast de Gentse kathedraal – na een boeiend interview met een van de getuigen. De tekst verscheen in het boek Dwaalgang.
© Foto’s in Dwaalgang: Yves Moerman & Anqélique De Paepe