Weer werkdag voor mijn lief: beeldbel-vergaderen, telefonisch overleg met haar rechtstreekse Woonwijzer-collega, telefoons en e-mails met enkele cliënten. Na de ochtendkoffie en e-mails ga ik de buitenlucht in, want de zon zou blijkbaar verdwijnen. Van op de terrassen enkele malen op en neer om de auto te laden met containerparkspullen en ander grof vuil dat er al even staat op te stapelen en best niet terug nat zou worden.
Na echtelijk overleg wat planten verhuizen van het ene terras naar het ander, schikken van zithoek, buxuswijk, bloemenplaats, kruidentuin, bonzaibuurt. Na nieuw overleg – met koffie en cake – nog wat herschikken met stoelen en tafel, planten en potten. En verder nog wat buxus-snoei, snoeisel opruimen en naar de sorteerstraat brengen, een rekje in mekaar schroeven,…
En tot slot even platte rust… want de rug heeft weer voldoende lasten gedragen vandaag. De rest is voor later.
Het schijnt dat de natuur er op vooruit gaat dankzij corona. Na bevers in Brugge wordt België nu ook het Europese wolvenkruispunt. Toch fijn gedaan van onze politici, niet?
Ook de tapir staat vandaag – op tapirdag – in de aandacht. De Nederlandse Koning viert koningsdag – in zijn eigen woning – samen met alle Nederlanders, in hùn eigen woning. In Zuid-Afrika wordt Vrijheidsdag gevierd op 27 april, want op die dag werden in 1994 de eerste verkiezingen gehouden na de apartheid.
En tenslotte: heb je het gehoord vandaag? Het is de dag van de stilte. Ik zwijg verder maar.