13 + 51 (°)
Gisteren belde een klant in ‘crisis’. De afspraak voor verdere coaching is vastgelegd. Morgen dus ook maar terug aan het werk, net zoals vele anderen blijkbaar?
Eergisteren was het de 49ste coronadagboekbladzijde, de 49ste dag sedert het begin van de corono-maatregelen. 49 dat is 7 x 7, een kwadraat van twee heilige getallen. Vandaag nog een stapje verder, nog net eentje extra erbij: 51 dus. Tijd om even te pauzeren?
Want, kan ik blijven vertellen dat ik brood bak, kaas laat rijpen, een fietstocht maak of boodschappen ga doen? Moet ik van elk bladzijde die ik lees een boekbespreking maken? Is dat niet telkens een andere manier van zeggen dat ik een veellezer ben? Moet ik naast die – al veel te veel – opinies en meningen toch ook nog even de mijne hier ventileren?
Wees gerust, ik heb geen schrijfschaamte. Maar wat is de meerwaarde van wat ik hier pleeg? Heb ik elke dag wel iets te vertellen dat even waardevol is? Als ik niet meer elke dag publiceer verdwijnt ook de avondlijke dwang van ‘ik moet nog iets posten op mijn blog… voor ik mijn pc afsluit’. En ‘arbeidsdwang’ die leidt naar burn-out daar had ik het al over.
Over mondmaskers gesproken,
heeft Pat Barker nog een bedenking:
“Je weet dat je rondloopt met een masker,
en je wilt het graag af doen,
maar je kunt het niet
omdat iedereen denkt dat het jouw gezicht is.”
*******
(°) 13 + 51 = vrijdag de 13de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 51 dagen