- 30 april 2020 -

13 + 47 (°)

De zon valt door de open deur de slaapkamer binnen. Een nieuwe dag is begonnen.

*******

Ruim driekwartier aanschuiven was het aan het recyclagepark gisteren. Binnen in het park ging alles heel wat trager wegens afstand houden, mekaar niet voor de voeten lopen,… Ook voor een simpele boodschap in het warenhuis, bij de post, … overal is het in de rij staan. Dankzij corona worden wij allen – verplicht – nog van die bedaarde Engelsmannen die rustig queuen. Als ik alles bij elkaar optel dan is het huishouden draaiende houden een tijdopslorpende klus aan het worden.
Als burn-out ter sprake kwam in de organisaties waar ik aan het werk was, probeerde ik meestal wat tegengewicht te geven bij de trend van individuele verantwoordelijkheid. De draagkracht van de werknemers van vandaag is immers niet kleiner dan die van gisteren. Het probleem van burn-out moet dan ook niet alleen aangepakt door ondersteuning te geven aan de draagkracht van de werknemers. Ook de stijgende draaglast is hierin zeer belangrijk.
De verhoogde prestatiedruk op de werkvloer, de competitieve prestatiedrang die onze ganse maatschappij inpalmt – vaak al vanaf de kleuterklas – is volgens mij helemaal niet aangetast door corona. Wel integendeel.

Maar… als ik vandaag zie hoeveel tijd en energie een tweepersoonshuishouden draaiende houden kost, dan ik ben zeer blij dat ik niet ook voltijds hoef te telewerken, want dan zou de dag te kort zijn. Stel je voor dat ik nu ook nog wat kinderen zou moeten ondersteunen bij het aanloopleren, dan zou mijn nachtrust erbij inschieten. Ik voel ten zeerste mee met alle jonge ouders en heb weinig of geen begrip voor ‘leidinggevenden’ die met allerlei pietluttigheden willen controleren of hun medewerkers wel echt 38 uren aan het werk zijn en geen ‘vakantie’ houden thuis. Ja, in vele organisaties vind je regelneven zoals onze minister van Binnenlandse Zaken.

Volgens mij is het hoog tijd dat wij maatschappijbreed eens gaan nadenken hoe we deze coronacrisis willen overleven: zonder (al te grote) economische schade en leer-verlies, of gezond naar lichaam en geest? Zijn lichamelijk en mentaal fitte mensen immers niet de pijlers van onze economie? En gaat die gezondheid niet veel verder dan ‘geen corona-besmetting’?

*******

Zet jij ook wat muziek op en doe je een dansje? Het is vandaag immers de internationale dag van de Jazz, jabedabedoe. En natuurlijk is deze nacht – Walpurgisnacht – het moment om het leven te vieren. Walpurgis vieren is de ‘natuurlijke’ variant van het Christelijke Pasen: bladloze winterbomen krijgen weer groene lentebladeren, het daglicht wint het van nachtelijke duisternis, het leven is krachtiger dan de dood. Tijd voor een vruchtbaarheidsdans dus. Tijd om het leven te vieren.

*******

Vandaag was trouwens een goede dag om de wisselvalligheden van het leven – de achtbaan tussen leven en dood – te beleven. Op onze fietstocht scheen er warme zon – trui uit dus; betrok weer alles – trui weerom aan; en zagen we zelfs dreigend zwarte wolken. Gelukkig viel de regen pas eens we weer thuis waren met verse groenten.
In vlagen slaat de regen tegen de ramen, sleurt regengordijnen over het landschap, verduistert de einder aan de oostkant en laat de westerzon een regenboog projecteren tegen de grijsgrauwe luchten. Het is zo’n aprilsegrillendag waarin de kracht van de beschutting van het eigen dak en de warmte van de nabijheid van je liefste door de natuur in het zonnetje wordt gezet.

*******

Over mondmaskers gesproken,
Oscar Wilde brengt een geruststellende boodschap:
Mensen met een masker op
spreken de waarheid.

*******

(°) 13 + 47 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 47 dagen