- 26 april 2020 -

13 + 44 (°)

Ik vroeg me gisteren af hoe en wat ik als ‘prioritair’ moest begrijpen in het corona-beleid. Als ik nog even mag verder denken…
Ik zie een “staatshuishoudkunde” die huiseigenaars ondersteunt door hun hypotheek uit te stellen, maar zij die geen huis hebben, en dus moeten huren, vergeet. Een regering die tuincentra opent voor mensen met een tuin, maar niet tegelijkertijd investeert in extra openbare tuinen en parken voor mensen zonder tuin. Meer zelfs, die mensen gaat beboeten die de banken in deze parken gebruiken – zelfs al respecteren ze de anderhalvemeterregel – terwijl zij die thuis op hun bank zitten dat wel mogen.
Technische werkloosheid is een prima ondersteuning voor iedereen die een werknemerscontract heeft maar wat doet men voor de ‘freelancers’ en andere kleine zelfstandige flexwerkers, want in een ‘outsource’-economie moeten steeds meer mensen zo hun brood verdienen.
Ik zie Vlaamse overheid die kiest om vooruit te gaan met de ‘excellerende’ kinderen uit gezinnen met laptops, ouders die ondersteuning kunnen geven én die wonen in huizen met een kinderkamer voor elk kind; terwijl jongeren die opgroeien in een huishouden zonder een kamer voor elk kind, zonder pc’s in huis en zonder ouders die de nodige ondersteuning kunnen geven met allerlei eufemismen worden omschreven – “ze zijn van de radar verdwenen” – maar geen bijzondere ondersteuning krijgen, tenzij het engagement van de leerkracht zelf.

Als ik dit allemaal optel heb ik toch een aantal vragen over onze staatshuishoudkunde. Waarom zou ik als gewone belastingbetalende burger nog meer moeten betalen om de lockdown-kosten te dragen, terwijl het vooral de bedrijven zijn die vooruit geholpen worden en er voor zover ik weet geen lockdown is afgekondigd op belastingparadijzen? Wie bepaalt eigenlijk de kostprijs van een medicijn, mondmasker, vaccin… en is dat de beste aanpak voor de volksgezondheid? Hoeveel verplegenden en verzorgenden kan je aanwerven met de aankoopprijs van een gevechtsvliegtuig of helikopter? En,…
Vragen te over. Als ik – en ook anderen uiteraard – deze vragen niet blijven stellen, dan blijft alles zijn gewone gangetje gaan. En meer van hetzelfde… leidt tot veel te late persconferenties en ander politiek euvel. Blijven vragen stellen dus.

*******

Volgens sommige media is het  de laatste weken al Tsjernobyl dat de klok slaat. Vandaag wordt die nucleaire ramp officieel herdacht.

*******

De zon komt op boven de einder, het belooft een zonnige dag te worden. Over naar zonniger gedachten en activiteiten.
De ’andere’ kant van het terras ontmossen, dat wil zeggen eerst alle bloempotten, de tafel en stoelen en zo meer terug naar de ene kant verhuizen. En samen ‘ter plekke, op het terras, brainstormen hoe we het zullen schikken eens alles tegels ontmost zijn. De terrasplanten worden begoten. Er komt dankzij mijn lief huisgemaakte cake op tafel bij de koffie. We krijgen een snelle voordeurvisite van een van de kinderen en beeldbellen uitgebreid met een van de andere kinderen plus partner. En we toveren samen een zomers slaatje bij mekaar met tonijn, makreel… en friet. Het is immers zondag, niet?

*******

(°) 13 + 44 = vrijdag de 13^de, begin van de samenscholingsmaatregelen + 44 dagen