- 18 april 2020 -

13 + 36 (°)

Word ik bij het openen van mijn scherm op de wereld al direct wakker geschud: “Tel de dagen niet, omdat iedere dag telt.” Oeps, moet ik nu een nieuwe hoofding verzinnen?

*******

Wereld-Parkinson-dag is al een week geleden. Maar onze gedachten gaan niet enkel op zo’n dag naar vriend E. E. kwam door zijn ziekte, op veel te jonge leeftijd, terecht in een woonzorgcentrum hier vlakbij. Corona maakt dat hij binnen dat woonzorgcentrum ook nog eens in quarantaine zit. Zijn naasten kunnen wel eens komen wuiven aan het raam. Zijn partner, mag gelukkig de verzorgenden verwittigen wanneer zij passeert, en dan lukt dat contact op afstand meestal wel. Hij één hoog, zij op dat dorre gras-en-grintveld tussen de blokken in.
Wij passeerden op onze dagelijkse frisse-lucht-ronde ook even bij jou E., onaangekondigd. Hij keek niet door het raam, hij zag ons niet wuiven, hij hoorde ons niet ook al stond het raam open. Dan blijkt dat ene verdiep verschil een wereld van verschil. Wanneer elkaar aanraken haast de enige manier is om nog bij elkaar te raken is die quarantaine een stevige stoorzender. Ons hart blijft uiteraard bij E. en zijn naasten. Of hij ons terug groet of niet, dat verandert daar niets aan. Hou je taai E. Wij proberen het zeker nog eens.

*******

Even een paar ‘politieke’ bedenkingen op een rijtje.

– De populairste Minister van Volgezondheid ooit is dus ook de minister onder wier beleid de strategische voorraad mondmaskers vernietigd werd? Wat betekent dit voor mijn kiesgedrag in het stemhokje bij de volgende verkiezing?
– Ik vind het niet erg om belastingen te betalen. Dat betekent ten eerste dat ik die kan betalen en ten tweede dat ik in een welvarend land woon. Ik zag andere landen van dichtbij – Burkina Faso om er een te noemen – en kan je garanderen dat we in onze twee handen mogen wrijven als het bijvoorbeeld over gezondheidszorg gaat, de staat van het wegennet, enzovoort. Maar,… als België in de wereldranglijst voor belastingdruk aan de top staat en er wordt nu aan mij gevraagd om zelf een mondmasker te maken,…wat moet ik hiervan denken? De doe-het-zelfzaken gaan niet alleen terug open, België gaat dus ook voor doe-het-zelfoplossingen? Misschien is het tijd dat de burgers de politiek ook terug in eigen handen nemen?
– In de gezinnen waar de tuin – het ‘koerke’ – niet groot genoeg is om kinderen leefbaar ‘in hun kot’ te houden; gezinnen waar ze geen pc in huis hebben om kinderen hun schoolwerk te laten maken of online les te laten volgen,… hebben ze daar dan wel een naaimachine? Leggen we niet steeds meer druk op de zwakste schouders? Grijpt de marginalisering van de mensen-in-de-marge niet steeds verder om zich heen? Kunnen we dit blijven omschrijven als nevenschade of maakt dit eigenlijk essentieel deel uit van een systeem dat teveel op persoonlijke rijkdom is gebaseerd en onvoldoende op gezamenlijke solidariteit?
– Kort na het pensioen van mijn vader werd het laatste confectie-atelier van het Nederlands-Belgisch bedrijf waar hij voor werkte verhuisd naar een lage-loon-land. Zouden we vandaag de dag niet ontzettend blij zijn als er in België nog wat meer confectie-ateliers waren? Dan kon er snel geschakeld worden van broeken en hemden stikken naar mondmaskers maken bijvoorbeeld. Geldt ook hier niet – net zoals in de voeding – dat de korte keten de nationale veiligheid dient?

*******

Genoeg politiek: brood kneden is de boodschap nu. Want het is vandaag ook “Husband appreciation day” – waar verzinnen ze het? – en ik apprecieer het ten zeerste dat ik het keukendomein even voor mij alleen krijg om brood te kneden. Ik apprecieer het ook dat ik daarna in de zetel mag zitten en lezen… tot het gerezen deeg me verteld dat het tijd is om weer actief te worden. Ja werkelijk, ik heb vandaag heel wat dingen kunnen appreciëren.